Regelmatig geef ik een kijkje in mijn eigen brein. De kleinste dingen kunnen mij groots aan het denken zetten. Herkenbaar? Gefeliciteerd en heel veel sterkte met net zulke gekke hersenen! Dit keer: Ik hou er van of ik vind het helemaal niks, oftewel love it or hate it.
Benieuwd naar het vorige kijkje in mijn brein? Check dan hier menstruatiepijn.
Haat/liefde
Voor mijn gevoel kan ik nog wel eens een erg sterke mening hebben. Niet dat deze mening ook direct naar de buitenwereld bekend moet worden gemaakt, maar ik merk het dan wel.
Een voorbeeld hiervan is met muziek. Er zijn heel veel liedjes die ik óf heel leuk vind, óf echt geen klap aan. Er is maar weinig wat er tussenin zit. Maar zelden denk ik ‘mwah, wel ok maar niet fantastisch’.
Ieder zijn of haar smaak
Dat geldt voor best veel dingen. Inrichting van interieur, films, kleding, om maar een paar voorbeelden te noemen. Shoppen is dan ook niet per se lastig. Als ik iets aan heb, twijfel ik zelden of ik het bij mezelf vind staan of niet.
Ook met films is het makkelijk. Een Nederlandse romcom (romantische comedy) doet het altijd goed. Natuurlijk, ik kan het best een redelijk slechte film vinden, maar alsnog kan ik er met plezier naar kijken. De Engelse romcoms doen het vaak ook goed. Vooral de klassiekers als Bridget Jones of Notting Hill, de films die je rondom Kerst ziet dus, doen het goed.
Niet interessant
Enge films hoef je dan echt weer niet mee aan te komen bij mij. Ik ben dan gelijk al anti, mijn humeur past zich daar ook automatisch op aan.
Hoe lief bedoeld ook, als je me kaartjes geeft voor een concert van een zanger of zangeres waar ik weinig aan vind, kan ik daar al die tijd al tegenop zien. Nu zijn concerten sowieso al niet echt mijn ding, maar een avond lang luisteren naar iemand waar ik geen fan van ben kan me maanden van te voren chagrijnig maken.
Nooit twijfel?
Dan komt er nog een bijzondere tegenstrijdigheid. Ik lijk namelijk twijfel te hebben uitgevonden. Over alles kan ik twijfelen. Dat is dus in deze gevallen niet zozeer of ik iets leuk vind of niet, maar wat het doet met het gevoel van anderen.
Wat zullen andere vinden van de kleding die ik mooi vind? Past het wel in het huidige modebeeld? Is het netjes genoeg voor bepaalde gelegenheden? Ga ik het wel dragen?
Moet ik niet toch enthousiast reageren op de concertkaartjes? Vanwege de vriendschap gezellig mee gaan en misschien valt het dan wel mee? Kan ik zoiets wel afslaan?
Uitgesproken mening
Het lijkt er dus op dat ik een vrij uitgesproken mening heb als je dit leest, maar die bestaat dus alleen in mijn hoofd. Heel soms durf ik hem ook uit te spreken, maar dat is maar zelden. Ik denk dat mensen mij zien als iemand die makkelijk met iedereen mee beweegt (en dat hoop ik ook, ik vind dat iets positiefs).
Herken je dit ook? Dan hoor ik het natuurlijk graag! Het is altijd fijn lotgenoten te horen, dan ben ik niet de enige met een bijzonder brein.
